Ο Γιάννης είναι ένας αισιόδοξος άνθρωπος, με χιούμορ, που όμως εκτιμά όσα του έχουν δοθεί και με πειθαρχία και όρεξη για δουλεία εξελίσσεται επαγγελματικά και προσωπικά.

Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για εσάς. Πώς μεγαλώσατε; Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Στις Μηλιές όλοι γνωριζόμαστε και ξέρουμε πολλά ο ένας για τον άλλον. Είμαι το δεύτερο παιδί του Νίκου και της Καίτης Μπιλάλη. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα με πάρα πολλά ευχάριστα διαλείμματα στο χωριό. Ήταν πάντα ο συνηθέστερος προορισμός το χωριό. Το θέλαμε, το ζητούσαμε. Ήταν ευλογία το να φεύγεις το πρωί και να γυρνάς αργά το βράδυ στο σπίτι κατευθείαν για ύπνο. Αυτές τις «πολυτέλειες» δεν τις προσφέρει η Αθήνα. Αυτό και μόνο λοιπόν λέει πολλά για τα παιδικά μου χρόνια και σαν ανάμνηση και σαν εφόδιο. Στη συνέχεια έφυγα για το εξωτερικό, σπούδασα, επέστρεψα, έκανα οικογένεια. Ξέρεις, μια τέτοια ερώτηση κατευθείαν επαναφέρει μνήμες. Για να μπορέσεις και να απαντήσεις. Πολλές λοιπόν από αυτές είναι συνδεδεμένες με το χωριό. Το Πάσχα με τα φαναράκια, τα έθιμα, την περιφορά του Επιταφίου, τα άπειρα «παράνομα» βεγγαλικά, τα πανηγύρια! Ωραίες αναμνήσεις, τέλεια παιδικά χρόνια.

Ποια είναι η επαγγελματική σταδιοδρομία σας; Αντιμετωπίσατε δυσκολίες; Σήμερα έχετε πετύχει αυτό που είχατε στο μυαλό σας;

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν το παρατσούκλι (ίσως ευτυχώς δεν «έπιασε») στο χωριό. Είμαι ο επονομαζόμενος «Δάγκας». Ψηλός, με γυαλιά, δικηγόρος! Δεν αποτελώ εξαίρεση στο κανόνα που θέλει τα παιδιά να επηρεάζονται από το επάγγελμα των γονιών τους και ο πατέρας μου ήταν εύκολο να το καταφέρει γιατί το αγαπούσε και αυτός. Το δικηγορικό γραφείο «Μπιλάλης & Συνεργάτες» το ξεκίνησε ο ίδιος, εμείς το συνεχίζουμε. Προσπαθούμε να το φτάσουμε λίγο πιο πέρα, να καλύπτουμε περισσότερους τομείς δικαίου και περισσότερες ανάγκες της αγοράς. Αναφορικά με τις δυσκολίες πάντα υπάρχουν, για κάθε γενιά και για κάθε επάγγελμα. Βέβαια εγώ είχα και μια σημαντική ευκολία, τον ίδιο μου τον πατέρα. Η συμβολή του και η συμβουλή του ήταν και παραμένει σημαντική. Είναι λίγο νωρίς για να σου πω για την σταδιοδρομία μου. Δεν με πήραν και τα χρόνια. Θέλω να πιστεύω πως έχω πολλά ακόμα να κάνω. Ευκαιρίες υπάρχουν. Θέλει και λίγο αισιοδοξία.

Ποια είναι η σχέση σας με το χωριό σήμερα;

Ξέρεις πως ένα από τα εκνευριστικά πράγματα που συμβαίνουν όταν μεγαλώνεις και κάνεις οικογένεια, είναι πως «πιάνεις» τον εαυτό σου να μιλάς και να σκέφτεσαι όπως οι γονείς σου. Ταυτόχρονα βέβαια θυμάσαι πώς αντιδρούσες και γκρίνιαζες γιατί δεν μπορούσες για παράδειγμα να κάτσεις παραπάνω στο χωριό το καλοκαίρι με τους φίλους σου ή να κατέβεις και τον Ιούνιο και τα Χριστούγεννα και και και. Τώρα λοιπόν που ξεκίνησαν και για μένα οι κάθε είδους υποχρεώσεις προσπαθώ τουλάχιστον, όπως και οι γονείς μου, να έρχομαι στο χωριό τουλάχιστον το Πάσχα και το καλοκαίρι. Να μη χαθεί ούτε η επαφή για μένα ούτε η γνωριμία με το χωριό για την οικογένειά μου.

Υπάρχει η νοσταλγία της επιστροφής στο χωριό; Έστω μακροπρόθεσμα.

Έχοντας μεγαλώσει στην Αθήνα, το χωρίο ήταν πάντα το μέρος των διακοπών, της ξεκούρασης. Είμαστε η επόμενη γενιά που σε μεγάλο βαθμό δεν γεννήθηκε στο χωριό. Βέβαια το σπίτι στο χωριό το θεωρώ και αυτό σπίτι μου και ποτέ δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα. Όπως και να είναι, οι Μηλιές είναι πάντα μια πολύ καλή επιλογή και όχι μόνο για εμάς που καταγόμαστε από εκεί!

Πως αξιολογείται την κατάσταση στο χωριό σήμερα;

Οι Μηλιές ξέρεις αντέχουν στο χρόνο, άντεξαν τη μεγάλη φωτιά του 2007, τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει ένα μικρό χωριό μακρυά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Πάντα μαζεύει κόσμο στις μεγάλες γιορτές, το καλοκαίρι. Πάντα θα μαζεύονται παιδιά στην πλατεία, πάντα θα υπάρχουν οι Μηλιώτες να το στηρίξουν, να το βοηθήσουν. Σκέψου το Σύλλογο των Μηλιωτών με την ανεκτίμητη προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια και τους ανθρώπους που έχουν περάσει από εκεί, τη συνεχή βοήθεια της οικογένειας Γερμανού στο χωριό και στους κατοίκους, την πρωτοβουλία για την ίδρυση του ΕΟΣΦΑΡΟ που με τα συνεχόμενα δρώμενα που διοργανώνει μεταφέρει την εικόνα του χωριού και της γύρω περιοχής σε κάθε πιθανό σημείο, τη δική σας προσπάθεια για το site του χωριού. Το χωριό είναι οι άνθρωποί του για μένα και όσο υπάρχουν όλοι αυτοί και όλοι εσείς, εγώ προσωπικά δεν ανησυχώ.

Πιστεύετε ότι μπορούν να βελτιωθούν τα πράγματα στο χωριό;

Περιθώριο ή ανάγκη για βελτίωση υπάρχει παντού και για τα πάντα. Σημασία έχει εμείς τι θέλουμε για το χωριό και προτεραιότητα έχουν όσοι είχαν και έχουν το θάρρος και την τόλμη να επιστρέψουν και να προσφέρουν στο χωριό από κοντά. Τα παιδιά που επιλέγουν συνειδητά να αφήσουν τις ευκολίες της πρωτεύουσας και των μεγάλων πόλεων και να εγκατασταθούν στο χωριό, να φτιάξουν οικογένεια και να δημιουργήσουν. Αυτοί ξέρουν πολύ καλύτερα από εμάς τους «κακομαθημένους» τι έχει ανάγκη το χωριό και σίγουρα θα το καταφέρουν.

Τι θα θέλατε να δείτε να συμβαίνει στο χωριό ή στην ευρύτερη περιοχή;

Για μένα το πιο σημαντικό για το χωριό και για τη γύρω περιοχή είναι να μην ερημωθούν, να μην εξαφανιστούν. Κάποτε άδειαζαν τα χωριά γιατί οι νέοι έφευγαν να βρουν καλύτερες ευκαιρίες αλλού. Τώρα με χαρά βλέπω, όπως είπα και πιο πριν, όλο και περισσότερο κόσμο να επιστρέφει, να αναγνωρίζει τις πολλές δυνατότητες αξιοποίησης και ανάπτυξης που υπάρχουν και να μη φοβάται να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δυσκολίες που έχει αυτή τους η προσπάθεια.

Τι θα συμβουλεύατε την νέα γενιά;

Να ξεκαθαρίσω αρχικά πως θεωρώ ακόμα τον εαυτό μου νέα γενιά (ίσως;). Δεν νομίζω ότι η νέα γενιά θα συμφωνήσει πάντως. Υπάρχουν άπειροι άλλοι που έχουν να πουν πιο πολλά από μένα. Εμένα μου αρέσει πολύ πάντως που κάθε φορά βλέπω πολλά νέα (για μένα) πρόσωπα στο χωριό και μπορώ να ρωτάω και εγώ πια «τίνος είσαι συ» (τώρα κατάλαβα γιατί δεν θεωρούμαι νέα γενιά!). Αυτό σημαίνει ότι αγαπάνε το χωριό, τις ρίζες τους και θέλουν και οι ίδιοι να φτιάξουν αναμνήσεις, όπως έχουμε εμείς τόσες και τόσες.