Οι Μηλιές, όπως όλη σχεδόν η Ελληνική Επαρχία με τα χαρακτηριστικά του χωριού μας, από την αρχή κιόλας του 20ου αιώνα άρχισε να φθίνει πληθυσμιακά με ένα αργό αλλά σταθερό τρόπο. Παρατηρούμε μεγάλη φυγή του ανθρώπινου δυναμικού του χωριού γι΄ αλλού. Αυτό το «αλλού» ήταν οι ξένες χώρες, κυρίως η Αμερική, και πόλεις στην χώρα μας, κυρίως στην Αθήνα. Τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά των δικών μας μεταναστών ήταν νέοι κυρίως, δυνατοί, αποφασιστικοί και ονειροπόλοι. Όλοι προσβλέπανε σε μια καλύτερη ζωή, πέρα από τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν στο χωριό μας. Συνθήκες τέτοιες στα όρια συνήθως της ανθρωπιστικής κρίσης. Έτσι σκορπίσαμε σε όλο τον κόσμο με τη μόνη συνεκτική δύναμη που μας κρατάει ακόμη δεμένους με τις ρίζες μας, τη νοσταλγία, και την «οργάνωση» των Απανταχού Συγχωριανών μας κάτω από θεσμικές συλλογικές κοινότητες. Τέτοιος συλλογικός φορέας ήταν και είναι ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μας, αλλά και συλλογικότητες κυρίως στην Αμερική όπως η «Πανηλειακή Ομοσπονδία» κλπ.
Το χωριό μας απλώθηκε σε όλο τον κόσμο με έναν μόνο σκοπό, να πετύχει, να ζήσει καλύτερα, κρατώντας όμως πάντα χλωρή τη ρίζα που κουβαλάει μέσα του.Η νοσταλγία αυτή έφερε την ίδρυση του Συλλόγου, που προαναφέραμε. Έτσι η Μηλιώτες οργανώθηκαν πρώτη φορά σε Σύλλογο το 1952. Ιδρύθηκε με την πρωτοβουλία δυο απόδημων Μηλιωτών, ενός γιατρού και ενός δασκάλου, που ζούσαν στην Αθήνα. Η επίσημη ονομασία του Συλλόγου είναι «Σύλλογος Απανταχού Μηλιωτών Ηλείας “Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος”». Λίγες μέρες μετά την ίδρυση τα 22 ιδρυτικά μέλη είχαν στα χέρια τους το καταστατικό με τα 18 άρθρα.
«Συνιστάται εν Αθήναις Σύλλογος υπό την επωνυμίαν Σύλλογος των Απανταχού Μηλιωτών Ηλείας, “Άγιος Ιωάννης Θεολόγος” εδρεύων εν Αθήναις. Σκοποί αυτού είναι: α) Η εκτέλεσις κοινωφελών και χρήσιμων έργων εν τη Κοινότητι Μηλεών Ηλείας. Β) Ο εξωραϊσμός αυτής. Γ) Η αξιοποίηση του άγονου εδάφους της και Δ) Η εν γένει αγαθοργία και ευποιία υφ’ απάσας αυτών μορφάς».
Σύντομο και απλό το πρώτο άρθρο του Καταστατικού, το οποίο περιλάμβανε του σκοπούς και λειτουργία αυτού του Συλλόγου.
Τα πρώτα χρόνια, καθώς και πολλά χρόνια μετά ο Σύλλογος πρόσφερε μεγάλη βοήθεια στην εκτέλεση κοινωφελών έργων. Μαζί με την κοινότητα έκαναν το χωριό όπως το ξέρουμε σήμερα.
Σήμερα ο Σύλλογος συνεχίζει την ύπαρξη του, αλλά με σοβαρές απώλειες, καθώς ο κόσμος δεν συμμετέχει όπως παλιά ούτε σε κάποιο έργο, αλλά ούτε και στις συνελεύσεις.