Πρόκειται για έναν άνθρωπο με πολύ θετική ενέργεια και καλοσυνάτη. Παρότι ζει πολύ μακριά, στην Αμερική, ποτέ δεν ξεχνά το όμορφο χωριό μας και πάντα το νοσταλγεί με τις όμορφες αναμνήσεις της από τα παιδικά και όχι μόνο χρόνια.

Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για εσάς; Πώς/που μεγαλώσατε; Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είμαστε 4 αδέρφια, 3 κορίτσια και ένα αγόρι. Ο μπαμπάς και η μαμά δούλευαν πολύ σκληρά ώστε να μην μας λείψει τίποτα. Τα κατάφεραν αρκετά καλά. Τα παιδικά μας χρόνια, αν και πολύ παλιά, ήταν ανέμελα και καλύτερα από το σήμερα. Τα καλοκαίρια, τα περνούσαμε στο χωριό, ξέγνοιαστα, αγαπημένο χωριό!

Αποφασίσαμε να φύγουμε από Ελλάδα, πρώτα στο Μόντρεαλ του Καναδά. Μεγάλη αλλαγή αλλά προς το καλύτερο. Όταν είσαι σε μικρή ηλικία όλα είναι πιο εύκολα. Αφομοιώνεις τα πάντα γρήγορα, την γλώσσα, στο σχολεία και στην νοοτροπία, το σκεπτικό μας. Αλλάξαμε και η διαφορά, είτε το θέλουμε είτε όχι, φαίνεται.

Πείτε μας λίγα λόγια για την ζωή σας τώρα. Πως είναι η ζωή στο εξωτερικό; θεωρείται την ζωή στο εξωτερικό ευκολότερη από θέμα ευκαιριών;

Αργότερα μεγαλώνοντας τα παιδιά είχαν τα δικά τους θέλω. Φύγαμε για Νέα Υόρκη, δηλαδή πηγαινοερχόμαστε Νέα Υόρκη – Μόντρεαλ. Εγώ προσωπικά αγαπώ πολύ βόρεια Αμερική all the way!

Φυσικά και αγαπώ Ελλάδα μόνο για διακοπές, όταν γίνεται δεν έχω παράπονα από τα χρόνια που έχω εδώ, άλλωστε μεγάλωσα μαζί με τα παιδιά μου εδώ περισσότερες οι ευκαιρίες, οι σπουδές και όλα τα υπόλοιπα. Αλλά μην ξεχνιόμαστε εδώ δεν είναι Ελλάδα, σκύβεις το κεφάλι και τρέχεις αλλιώς δεν έχει φαγητό, κανείς δεν βοηθά κανέναν. Τι κάνεις λοιπόν; Προχωράς και εξαρτάται από τον καθένα πως θα ζήσει, αλλά είναι ευκολότερα σε όλα. Ευκαιρίες ατελείωτες, αρκεί να θέλεις.

Ποια η σχέση σας με το χωριό σήμερα;

Το χωριό το αγαπώ πάρα πολύ είναι στην καρδιά μου. Το χωριό του παππού Παναγιώτη, της γιαγιάς Δημήτρως, του θείου Χρήστου, της θείας Ελένης, του θείου Γιώργου, του θείου μας του Σεραφείμ, αρχιμανδρίτης στον Άγιο Όρος και της θείας Χρυσούλας. Ιδιαίτερα του μπαμπά μου Δημητράκη και σε όλους τους υπόλοιπους, ξαδέρφια και την θεία την Γαρυφαλιά.

Όταν βρεθώ Ελλάδα είναι αδύνατον να μην περάσω έστω και για λίγες ώρες από τις αγαπημένες Μηλιές. Πριν 6 χρόνια ήταν όλα διαφορετικά, η Εκκλησία, η πλατεία, τα σπίτια, ο δρόμος, τα πάντα, το κοιμητήριο, όπου βρίσκονται και τα οστά του μπαμπά μου γιατί έτσι το ήθελε  και αυτό έκανα. Είναι τέλειο, όχι μόνο βελτιώθηκε αλλά υπάρχουν τα νέα παιδιά, εσείς όλοι. Συγχαρητήρια πολλά, όχι μόνο το πιστεύω αλλά το βλέπω καθημερινά όταν ανοίγω την σελίδα του χωριού, νομίζω πως εσείς οι νέοι που αγαπάτε το χωριό, μάθατε και σπουδάσατε καλύτερα από εμάς τα πάτε πολύ καλά σε όλα, είστε αξιέπαινοι. Μπράβο, είτε ζείτε στην περιοχή είτε όχι τα βλέπετε τα πράγματα με διαφορετικό μάτι . Νομίζω η άποψη σας είναι σωστότερη και με λίγες συμβουλές από τους παλαιότερος θα τα πάτε καλύτερα.

Θα επιστρέψατε στο χωριό για να μείνετε μόνιμα

Δεν γίνεται να γυρίσω στο χωριό, αφού ούτε στην Ελλάδα δεν σκέφτομαι να γυρίσω. Το χωριό είναι στην καρδιά μου, πάντα όταν έρχομαι διακοπές είναι η πρώτη μου σκέψη. Δεν γίνεται να μην πατήσω τα άγια χώματα του, έστω και για λίγες ώρες. Μακάρι να γινόταν αλλά… όπου γης και πατρίς λέει η παροιμία.

Τι θα θέλατε να δείτε να συμβαίνει στο χωριό;

Από ότι είδα πριν 6 χρόνια έχει αλλάξει πολύ προς το καλύτερο. Πρέπει όμως να μην χαλάσει η όψη που έχει το χωριό, να παραμείνουν οι Μηλιές ένα αυθεντικό χωριό. Όλα με μέτρο. Όσο για όσους βρίσκονται Ελλάδα, είναι εύκολος ο γυρισμός στο αγαπημένο χωριό της καρδιάς μου.

Θέλω να μου πείτε μια συμβουλή που θα δίνατε σε εμάς τους νέα γενιά;

Η συμβουλή μου είναι ποτέ μην απαρνηθείτε τον τόπο καταγωγής σας, όπου και να πάτε, όπως και να έρθουν τα πράγματα. Η λέξη μου έχει σημασία είναι “Δεν ξεχνώ-Never Forget”